bron: part. archief
Promotor van de fanfare muziek
Geboren te Zwaag op 3 december 1881, daar overleden op 19 augustus 1961. Zoon van Jan van Westen en Neeltje Jong. Musicus
Tot 1960 genoot Piet van Westen bekendheid in oostelijk Westfriesland om zijn bemoeienis met de fanfaremuziek. Zijn rol als voorman begon met de oprichting van de fanfare Sint Caecilia te Zwaag in 1914, waarvan hij vervolgens 45 jaar de dirigent bleef. Twee jaar eerder was hij de eerste dirigent geweest van de in 1912 opgerichte algemene fanfare De Herleving. Met de loop der jaren werd hij ook fanfaredirigent in Spierdijk bij het orkest Accordando en bij de muzikanten van de dorpen Venhuizen en de De Weere. Oudere musici zullen zich hem nog herinneren - in een lange regenjas gekleed, toerend op een solex kriskras door Westfriesland. Piet van Westen was onvermoeibaar in het stimuleren van jonge mensen om een blaasinstrument ter hand te nemen.
“Door velen werd hij gezien als een muzikale duizendpoot. Zo bewerkte hij kerkelijke liederen voor de fanfare en gaf hij leerlingen muziekles in de druivenkas” (fanfare-archief). Zwaag wist hij te brengen tot koploper in de ere-afdeling. Verder was van Westen een veel gevraagd jurylid bij de concoursen, die de Nederlandse muziekbonden in de wijde omgeving organiseerden voor allerlei blazers. Paus en Koningin onderscheidden hem om zijn inzet voor de schone kunsten.
Vanwaar zoveel muzikaal talent? Als derde zoon - naast de broers Klaas en Joost - in het kwekersgezin van Jan van Westen en Neeltje Jong, leerde Piet als de beste groenten en druiven verbouwen. Zijn kleine kas vol bedauwde Frankentalers werd in Zwaag hoog geprezen. Zijn kwekerskunst kwam nog tot uiting in de mooiste dahlia's en pioenrozen. Toch had Piet van Westen van kindsbeen af meer in zijn mars. Als jonge kerel werd hij lid van het katholieke kerkkoor, dat hij vervolgens 35 jaar lang dirigeerde. Hij wist nog van het muziekmaken door Zanglust, het latere “Jacob Kwast”, en herinnerde zich de rol van dirigent Willem Saal, toen die met zijn school in 1898 mocht zingen bij de kroning van koningin Wilhelmina. Populair vierstemmig mannenrepertoire van de Wognummer dirigent Dirk Saal introduceerde hij in Zwaag en elders, zoals Abendstimmung van Franz Abt en Diogenes de Wijze op tekst van de 17e eeuwer W.G. van Foquenbroch. Bij gelegenheid van diverse jubilea kreeg hij mannen en vrouwen, protestant en katholiek bij elkaar om een gemengd koorprogramma te zingen, zoals in 1934 bij het 25-jarig jubileum van de veiling B&O te Zwaag. Bij het uitbreken van de 2e wereldoorlog mocht van de bezetter niet meer worden geblazen: het complete instrumentarium werd verstopt. Maar van Westen pakte na 1945 de draad weer op en bleef dirigeren, bijna tot zijn laatste snik. Die was nog geestig, zoals de lezer zal horen.
Bij dit al was Piet van Westen tijdens feesten een bevlogen, ietwat deftige redenaar, die zijn speech doorspekte met wendingen als “gij zeidet ooit dit” en “gij waart nimmer dat”. Het was zijn gewoonte om van zijn uitgeschreven speeches kunstwerkjes te maken van schoonschrift. In zo'n zorgvuldig, schuin en soepel schrift componeerde hij ook honderden hymnen en kerkliederen, vaak in het Latijn, soms in de volkstaal, de meeste nooit tot klinken gebracht. De jonge kerel die harmonieles was gaan nemen bij de stadsorganist van Hoorn, Evert Koning, werd zelf een soort van lied - een ware Musensohn in het boerenland (Driehonderd jaar eerder had Zwaag ook een gevierde musicus gekend, Dirck Volkerdsz - de Singhende Predicant genaamd, toevallig wonend op hetzelfde perceel).
Tenslotte kraakte Piet van Westen's stem: de resonans was eruit. Zijn levenseinde naderde. Zijn vrouw en nichtje Emmy aankijkend, vouwde hij de handen en zei stervend: “Mijn papieren zijn in orde en mijn schoenen zijn glad”.
Bronnen:
Privé archief van P.v.Westen's partituren
Historische bijdrage in Vivace, verenigingsblad, nr. 2, 2006
Simon Beemster, Oud Zwaag in ansichten, 1975 nos. 13 & 29
Kees Jong, Jong van Jong tot Oud en van oud tot jong: stamboom van de rooms katholieke West-Friese familie Jong, uitgeverij Pirola, Schoorl, 2007, p. 84
Gemeentearchief Zwaag, verpondingsboek L 84
Gegevens aangeleverd door: Ben Beemster Sz. te Breda (2009).
