Westfries Genootschap » Publicaties » Weblog Binnendijks » 2010 » 26 januari

Op Wieringen

Het was echt Wierings weer zaterdag. IJzel tikte op de autoruit toen ik naar het noorden reed. Enkele ogenblikken dacht ik: zal ik omkeren bij de afslag Medemblik? Daar leek de neerslag wel te minderen, dus ik besloot door te rijden. In het kerkje van Oosterland zou de opening plaatsvinden van de tentoonstelling Wierdijk. Nou heb ik een zwak voor dat prachtige oude kerkje, maar meer nog trok me de beloofde wandeling over de Wierdijk.

Gedeputeerde Sascha Baggerman opent de tentoonstelling in het kerkje op Oosterland.
Op de achtergrond het koor De Gesmeerde Kelen.

In één van de boekjes van de serie 'West-Friesland toen en nu' las ik over deze dijk, met name over het deel waar getoond wordt hoe een wierdijk in vroeger tijden opgebouwd was. Dat wilde ik graag eens zien. Langzamerhand ging de ijzel over in sneeuw. Het dorpje Oosterland was een plaatje. Parkeerterrein overvol, auto dicht bij de dijk neergezet. Bij terugkomst dus geconfronteerd met een behoorlijke laag ijs op de ramen.

De wierdijk verdwijnt in de oneindig lijkende ruimte.

In de kerk was het druk. Veel mensen hadden aan de uitnodiging van de provincie Noord-Holland gehoor gegeven. Koffie met een Wieringer jodenkoek stond klaar. Enkele grote mobielen, opgehangen aan het hoge plafond, trokken meteen de aandacht. Erin staan talloze woorden uitgesproken door Wieringers die geïnterviewd werden over hun eiland. In de catacomben van de kerk hangen hun portretten met daarbij deze trefwoorden op papier.

Uitleg over de wierriemen door de gids, die bovenop de dijk is gaan staan.

Maar eerst de opening. Korte inleidingen afgewisseld met zang van het mannenkoor De Gesmeerde Kelen en de voordracht van een Wierings gedicht over de dijk, geschreven door August Pruimboom. Interessant was het verhaal over de geschiedenis van de Wierdijk en de totstandkoming van het deel dat we zouden gaan bekijken. Hierna allemaal de bus in voor een rit over het eiland, op weg naar het bewuste dijkpart. De wandeling was kort, het verhaal van de gids duidelijk en de dijk zelf vertelde zijn historie verder (zie de foto's). Een krachtig, prachtig gezicht. Kom ik zeker nog eens terug om daar te wandelen in de zomerzon.

Dijkstuk met wierriem, die wordt op zijn plaats gehouden door paaltjes.

Na de busrit wachtte in de kerk erwtensoep met roggenbrood en spek. De tentoonstelling bestond uit een herbarium van de dijk, uit veel foto's en twee grote boeken waarin aanbevelingen werden gedaan voor het hergebruik van de Wierdijk. Want uiteindelijk draaide het daarom. Voor het waterkerend maken van de dijk (vanwege de aanleg van het Wieringer Randmeer) zullen delen van de dijk verstevigd en verbreed moeten worden. Hiertoe is een voorstel gedaan, met de dynamiek van het eiland als uitgangspunt.

Dijkstuk met wier en steviger palen (foto rechts).

Dat voorstel bestaat uit het maken van een versterkte voorwand als kern van de dijk. Die voorwand zal bestaan uit elementen gemaakt van bestaand materiaal dat vrijkomt na sloop van boerderijen, schuren en bomen. Tja, of dat idee de Wieringers nu kan bekoren... Ik las in de krant dat schrijver en historicus Jan Bremer hier zijn vraagtekens al bij zette. En dan dat Randmeer. We reden langs grote percelen, akkers en sloten. Dat zal allemaal water worden...

Klim over dit hek en wandel over de dijk; dit pad is het onderdeel van het Noord-Hollandpad.

Ik reed terug door de sneeuw. Het was glad geworden. Voorzichtig dus. Maar dit weer, deze kou en die sneeuw, dat paste bij Wieringen, dat leek te horen bij de historie van dit bijzondere eiland. Waar water en land elkaar ontmoeten, vroeger, nu en in de toekomst.

Ina Broekhuizen-Slot

Weblog Uit en Thuis
24-4-2017: Op reis naar het Muiderslot ...

De Speelwagen (1952, no. 2)
Dijken volgens Hobrede

Westfries Biografisch Woordenboek
Onstenk, Johannes Mattheüs
(1918-1994)

Bibliografie van
West-Friesland
2002