Westfries Genootschap » Publicaties » Weblog Binnendijks » 2010 » 19 januari

Liedjes en spraakverwarring

De sneeuw is weggedooid, het ijs verdwijnt uit sloot en plas. Toch plaats ik bij deze Binnendijks nog een laatste winters plaatje. De foto is gemaakt door Douwe Bartstra uit Bobeldijk. Hij woont in een fraaie, oude boerderij en in de sloot ernaast drijft een brongasketel. Het water raakt daar dus niet bevroren en is de redding voor veel vogels. Douwe heeft een aantal foto's gemaakt van zijn gevederde gasten.

Liedjes en dan met name West-Friese liedjes klonken er zondag in Het Gulden Vlies in Alkmaar. Daar presenteerde het Westfries Collectief (René Steens en Jan Dijk) hun cd Da's Puur. Op die cd dertien nummers: alle in het West-Fries en voorzien van gevarieerde muziek. Er zijn enkele mooie meezingers bij, waaronder We hewwe de toid en 't Is de humor van West-Friesland. De eerste cd kreeg ik aangeboden, omdat ik de makers geadviseerd had over de juiste schrijfwijze van de teksten. Er werd veel gepraat en ook gespeecht, maar ik was de enige die dat in het West-Fries deed. Zie daar de veranderende manier waarop omgegaan wordt met ons dialect. Oh nee, Rop Jansen (Janze?) gebruikte het West-Fries in een sketch + liedje over zijn belevenissen als importer in de Streek. Maar toch: wordt het dialect een curiositeit, waarmee je kunt scoren? Het leek er wel op, daar in Alkmaar.

Datzelfde idee kreeg ik ook een beetje tijdens de bijeenkomst Netwerk Erfgoedbreed West-Friesland, die maandagmiddag in Hoorn georganiseerd was door Cultureel Erfgoed Noord-Holland. Samen met Gerian Helder, Jaap Raat en Jos Bakker was het genootschap goed vertegenwoordigd.
Hier stond niet het dialect centraal maar, tijdens de eerste inleiding van die middag, de Omringdijk en het gebied daarbinnen. De dijk en West-Friesland moeten een sterk merk worden, bekend bij mensen, op het netvlies gebrand. Daarmee samen hangen de kenmerken van het gebied, de cultuur en de historie. Hoe kun je die onder de aandacht brengen, niet alleen van toeristen maar ook van de bewoners. Misschien door de canon van West-Friesland, het boekje waarin aan de hand van 29 vensters verteld wordt over de West-Friese geschiedenis.

Over de totstandkoming van die canon hield Jan de Bruin, voorzitter van de canoncommissie, een inleiding. Daarna werden de aanwezigen verdeeld over twee groepen. Deze groepen waren zeer gemêleerd: van vertegenwoordigers van gemeenten en musea tot bestuursleden van historische verenigingen en een enkele particulier.
De bedoeling was een discussie te voeren over de kansen voor samenwerking rond de vensters van de regionale canon. Die discussie kwam niet op gang. Lag het aan de probleemstelling waar vrijwel niemand mee uit de voeten kon, luisterden we niet goed naar elkaar, begrepen we de bedoeling niet of lag die bedoeling (te) ver van ons bed? Hoe dan ook: de bijeenkomst kreeg trekken van een Poolse landdag. De meesten praatten over hun eigen problematiek en een echte lijn viel niet te ontdekken. De beste contacten werden en passant gelegd tijdens de theepauze.

En op de een of andere manier ontstond er ook een lichte weerzin tegen het idee van 'branding' of 'in de markt zetten' van ons mooie West-Friesland. Ten behoeve van de economie, ter bevordering van het toerisme, natuurlijk. Uitdragen (en niet uitbuiten) van je eigenheid: prima, maar hou het daarbij wel 'gewoon' en passend bij de rust, de ruimte en de stilte van het gebied.

Ina Broekhuizen-Slot

West-Friese boeken
Stolphoevereeks