Haal het doek maar op!

Nog vol ben ik van de eerste twee voorstellingen van Aarsom met de wiele. Het is goed gegaan, veel lovende reacties, een plezierige recensie, een voldaan gevoel. Iedereen deed zijn best: spelers, zangers, dansers, de mensen achter de schermen. Licht en geluid, muziek, rekwisieten en decors: alles versterkte elkaar. En dan wordt het beste in iedereen naar boven gehaald.
Daarnaast is er ook het sociale aspect: mensen ontmoeten elkaar, er heerst een gezellige sfeer en ook de gastvrijheid in het dorpshuis in Abbekerk draagt hieraan bij. Nog drie voorstellingen te gaan. Bij de les blijven en elke keer weer ervoor gaan! Ik hoop dat u net zo geniet als ik (nog steeds) doe.
Donderdag waren zes ‘nieuwe’ schrijvers bij mij thuis: een groepje mensen die het schrijven in het dialect willen leren. We leren van elkaar en met elkaar. Woorden en uitdrukkingen vliegen over tafel. Mooie teksten worden geschreven en voorgelezen. Inspirerend!
Na afloop van de zaterdagvoorstelling van Aarsom kwam iemand met een aardig voorstel: organiseer West-Friese praatavonden. Dat zijn avonden waarop mensen bij elkaar komen die met elkaar West-Fries praten. Gewoon, met een koppie en een glaasie. Misschien pratend over een onderwerp, of naar aanleiding van een bericht of een stelling. Maar het gaat om het luisteren naar en het spreken in het West-Fries. Lijkt mij een goed idee!

Vrijdagochtend is er door de vaste groep vrijwilligers weer ’t Vierkant ingepakt en dat ging deze keer zeer vlot. Toen ik even na elf uur kwam kijken, was de klus al geklaard. Als het goed is, ligt ons periodiek vandaag bij u in huis.

’s Middags bezochten Wim en ik de opening van de tentoonstelling Bloeiend Zijpe in het gebouw van Bollenoord in ’t Zand. Toen we daar naar toe reden zagen we al prachtige kleurige velden: blauwe druifjes, krokussen en narcissen. In het bedrijfsgebouw staat een keur aan kunstwerken opgesteld: schilderijen, keramiek, foto's, quilts en ander handwerk en ook teksten. Van fotograaf Piet Volger uit Groet en mijzelf hangen er vier foto's met bijbehorende gedichten, in het West-Fries uiteraard.
Ik mocht bij de opening een gedicht voordragen. Het heeft als titel Skilder in de Zijpe.

Binnendijks: 7 april 2009
(Foto Yvonne Heinis)

In de tekst wordt een link gelegd tussen de kleurige bollenvelden en de schilderkunst. U kunt het hieronder lezen.

Zaterdagmiddag de commissiemiddag, deze keer in Spierdijk. Alle commissies en stichtingen zijn vertegenwoordigd. Er wordt gediscussieerd over de stukken die meegestuurd zijn met de uitnodiging, dat betreft onder meer het beleidsplan en het plan van aanpak plus de inventarisatie van alle commissies en stichtingen. Daarna wordt de nieuwe opzet van de website getoond. Alom lof voor de aanpak van ‘bouwers’ Chris Kistemaker en Gerben Kazimier! Hans van Kampen houdt vervolgens een inleiding over de historie van het dorp en de bouwgeschiedenis van de kerk. We wandelen naar de overkant (zoals een goed dorp betaamt staan kerk en café tegenover elkaar) en bezichtigen het verrassend mooie interieur. Ook daar weer uitleg van Hans. De nazit is gezellig. Terug rij ik langs het inderdaad heel apart liggende hoekje land op de hoek van de Koggeweg. Volgens Hans heeft hier de eerste kapel gestaan. Hij plantte op de plaats waar ooit het altaar stond een blank houten kruisje. Ik zie dat het er nog staat. Aandenken aan lang vervlogen tijd. Zomaar een plek in het land, waar historie rust. Als we erop gewezen worden, staan we even stil en beseffen we dat we deel uitmaken van een keten. Een lange keten van mensen, van leven en werken en geloven.
En juist de bewustwording hiervan is een van de taken van het Westfries Genootschap. Zou het misschien de belangrijkste zijn....

Skilder in de Zijpe

Zou hier nou een skilder weune
met een levensgroôt palet
ientje die met breie streke
een merakel werk opzet?

Want hai skildert zonder wachten
as een echte Mondriaan
grôte, strakke, rechte vlakke
ied’rien leit ‘m mooi begaan.

Ien keer in ’t jaar den houdt ie
-deurgaans in april of mai-
open huis voor alle mense
en de toegang die is vrai.

Onder hoge luchte legge
skilderaie – geêl en roôd,
wit en rôze, blauw, oranje,
’t benne Rembrandts in ’t groôt.

Zou hier nou een skilder weune?
Hoe die hiet? Ik weet ’t niet,
maar ’t is zeker dat een ieder
skoftig van z’n werk geniet!

Ina

Ina Broekhuizen-Slot

Andere artikelen op deze website:

Hé, is dat Westfries?

173. 'Tijd is geld', zegt men. Daar is veul van an (grotendeels waar).

Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.

© 1924-2022 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.