Creatief Westfries » Stukkies uit Skroivendevort » 2014 » nummer 3

Stukkies uit Skroivendevort

Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 26-ste jaargang (2014) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

De herrest komt 'r an

In de tuin staat 'n kestanje,
met heur blad as roestig franje
en de donkerbruine vruchte
hore de wind 'n toid bar zuchte.

Vaste prik, om deuze toid,
wul die boom heur spulle kwoit.
De wind is altoid trouwe maat,
as jong gewas de boom uitgaat.

Op de grond, deer in 't gras,
springe ze uit hullie jas.
Blôte bast en puur netuur,
zuks is maar van korte duur.

Koinders gaan kestanjes zoeke,
vinde ze in alle hoeke.
Onder struike en in 't gras,
alles gaat in hullie tas.

Manne hew je en ok vrouwe,
die ze in d'r diesek douwe,
teugen rimmetiek'righoid.
Helpt merakels, wort den zoid.

De boom gooit alles in de tuin,
bedat gien blad meer in heur kruin.
't Kouwe weer loit voor de greip,
de boom begint z'n wintersleip.

Riet Wever-Appel, Waarland

Oigenwois

Bets, de vrouw van Tois Groôt, vindt dat Tois de leste toid bar oigenwois doet. Of dat nou komt deurdat Tois wat douveg wort of deur wat aars, maar Bets ken oigentlek gien goed meer doen.
Tois gooit drekt met dwarshout. Bets zoit:
'Tois, zalle we vemiddeg 'n endje fietse gaan, 't is gnap weer en we ziene ok nag wat langs de weg!'
'Nei,' zoit Tois vezelf, 'd'r staat moin veuls te veul wind en ik wil nag spenazie snaaie voor veneivend.'
'Dat het niet nôdig, je hewwe venochend al andoivie uit de tuin haald en dat hew 'k al klaar maakt voor veneivend.'
''k Docht 't niet,' zoi Tois oigenwois,
'Je benne 't alweer vergeten, denk,' zoit Bets met 'n gloimpie. Toegeve, deer het Tois nag nooit van hoord.
Op 'n end zoit Bets teugen Tois:
'Al gaan jij nou alsmaar teugen moin in met je rare fratse, den sleip ik veneivend niet met jou op ien sleipkamer! Want al wul ik de sleipkamerlamp uit hewwe, den doen jij 'm den weer an, zien. En den ken ik niet sleipe van al dat licht. Ik docht, je moste maar d'rs 'n toidje op de vliering sleipe gaan, den ken je deer doen wat je in je brakke houfd hewwe. Meskien gnap je deer wat van op!'
Tois houwt z'n oigen woiselek stil, maar Bets gaat nag effies deur:
'En ik hew ok al docht, aars maak ik 'n of spraak met dokter en den ken je teugen hum zegge weer of ik zô'n last van hew met jou!'
Hier verskiet Tois toch puur van, hai sputtert nou niet teugen en sluipt zachies nei buiten. Nei 'n kloin toidje komt ie weer in huis, hai het 'n grôte bos blomme in z'n hande en geeft ze an Bets. Hai zoit:
'Ik bloif toch boi je legge, 'oor, je benne evengoed 'n lieverd, maar aars hew ik niks om teugen te snarken en benne we zô uitpraat.'
'Ik zel 't nag 'n toidje met je perbere,' zoit Bets, 'maar je wete nou hoe of ik over je denk.
Ik ben gerust bloid met de blomme, maar de gêle kaart loit klaar en de roôd hew ik ok. Den weet je dat alvast!'
Tois docht: ik most maar effies gauw nei buiten gaan, ik hew frisse lucht nôdig.

Henk Snip, Groet

Woordje

- Heui!
- Heui!
- Hoe is 't?
- Gaat.
- Nag weg weest guster?
- Ja.
- Weer hè-je weest?
- Nei de kerk.
- 'k Wist niet dat je deer nag kwamme.
- Nôh, altemetteres.
- Wazze d'r nag mooie woorde?
- Ja 'oor, puur zô'n zoôt.
- En mooi zongen?
- Nei, dat niet.
- Was 'r gien koor?
- Nei.
- Wat was d'r den?
- Boekemarkt.

Martine Meester, Abbekerk

Gien water

't Was op 'n zundegeivend dat Gert geneven Cor in 't kefee zitte ging.
'Morrie Cor, nag wat beurd vedaag?' vroeg Gert.
'Nei woinig, niks oigelijk.'
'Zeker koffie had en voor de rest krante en kaarte,' zee Gert 'r achteran.
'Nou je 't zegge,' zee Cor, 'we hadde venochend gien water.'
'Hoe konne jullie den koffie zette,' vroeg Gert nuwskierig.
'Moeder het altoid wel 'n paar emmers water in de baikeuken staan. Dat doet ze al zôlang 'r waterloiding is. Ze gooit ze alle dage leeg en leit ze weer vollope. Je wete maar nooit.' zee Cor.
'Maar ja,' ging ie veerder, 'bai de bure hadde ze wel water.'
'Moste jullie nooit nei de plee,' viste Gert veerder.
'Nôh, ik ben verskaiene kere nei sloôt weest om 'n emmer spoelwater. Wat we guster eten hewwe, dat weet ik gien meer, maar moeder het wel voif keer weest.'
'Dat je hadde 't 'r drok van, op je vraaie zundeg,' ging Gert veerder.
'Dat ken je wel stelle,' zee Cor, 'ik slofte de biene onder 't gat vedaan.
't Begon ok al vroeg. Moeder zeipt 'r oigen eerst hillegaar in voordat ze d'r oigen wast. Maar dat ze de kraan opendraaide, kwam 'r gien water.'
'Hoe is dat ofkommen,' vroeg Gert met glande ougies.
'Deer hè-je niks mee nôdig,' snauwde Cor d'r achteran, 'zuks gaan ik jou niet an je neus hange.'
'En jullie bure hadde wel water?' vroeg Gert.
'Ja, dat vonde wai ok al zô kuuks, weerom zai wel water hadde en wai niet. Maar met de middeg kreeg ik 't inienen in't snotje. Zukke goin hadde wai ok 'rs uithaald. Ik stiefelde nei de put in de tuin en lichtte de dessel. Wat ik al docht, de kraan was dichtdraaid. Dat ik 'm opendraaide hoorde ik de plee al loupe. Wie zuks nou flikt? Al kreg ik die in m'n hande, den zel ie 'r van luste.'
'Nou dat komt goed uit,' zee Gert, 'want die zit geneven je en ik lust wel 'n biertje.'

Kees Kreuk, Hoogkarspel

Kinnebakspek

Zôveul mense zôveul zinne,
ja, zô is 't altoid gaan.
De iende houwt van pindakeis
en 'n aar leit dat weer staan.
Maar zô benne d'r ok mense,
nôh, die benne stapelgek
op 'n dik stik broôd met butter
en met kinnebakkespek.

Eertoids hadde wai twei varkes,
voerd hew ik ze zat genog,
smerig vond ik dat geslobber
as ze vratte uit die trog.
As ik trug denk an die bekke,
den vind ik 't al te gek
dat mense zo geniete kenne
van dat kinnebakkespek.

As zô'n beist weer vet genog was,
wier 't slacht, dat was z'n lot.
Hamlappe en karbenade
ginge in de inmaakpot.
Al die varkesonderdêle
deerin had ik heêl gien trek.
Maar de groôste hekel had ik
an dat kinnebakkespek.

'k Zien 't bai de slager hange.
Wat iens was zô'n viese bek,
hangt deer zômaar nou te proiken,
dat beneemt moin alle trek.
'k Moet 'r hillegaar van kore,
'k gaan bedat over m'n nek,
soms allien al as ik denk an
broôd met kinnebakkespek.

Kees Boukens, Lutjebroek

Westfries Biografisch Woordenboek
Kistemaker, Piet
(1902-1994)

Kroniek van
West-Friesland
Mei 1983