Kaarten voor deze middag zijn inmiddels uitverkocht.

Jullie hewwe meskien wel hoord dat wai, Anja, Ellie en ik vroegen wazze voor de dialectedag. Nôh, we hewwe een mooi daggie had.
We zatte vooran, want den kostte 't niet zoveul toid om op 't pôdium' te kommen. Nôh, dat pôdium mocht er weize! Flink houg!
Ze hadde 't 'r zelf inbouwd van skragies met plate d'r op.
Eerst krege we een Duitse jongeman, die heêl goed Nederlands praatte en die ofstudeerd was op 't Derpers. Hai gaf heêl goed de verskillende klankveranderings an. Nôh ja koik, toen hai later antoônde dat de ouwere meer Derpers praatte as de jongere hadde wai dat ok wel verspelle kend.
Toch is t heêl foin dat zokke jonge minse, ok drok doende binne met 't dialect.
D'r was nag een jonge kirrel die bezig was an een Derper woordeboek.
Deernei kwamme de optredes. Veulal pare in 'n samespraak. Huizen, de Zaan en vezelf ok de Derpers. Twei ouwe woifies hadde twei jaar leden puur succes had. Maar ja, dat hew je met ouwe woifies, ientje leefde d'r nou gien meer. Maar ze hadde der een aar bai vonden. Nag kwiek en nag maar zesentachtig.
Ze wazze baiegaar mooi in 't pak. Lange rokke.
Met de hulp van effies ien handje bestege ze 't pôdium.
Ze mochte zitte, want ja ze benne plotsverrekening al een daggie ouwer.
De nuwkommer ging zitte en .....zakte geloidelek an met de stoel achterover en met de biene omhoug nei 't publiek toe. Gelukkig dat ze lange rokke an had.
Ze verbreeuwde d'r niet van, de hulptroepe skôte geloik toe en hese d'r weer omhoug. Wat was er beurd? De achterpôte van de stoel wazze tussen twei plate deur skouven. Maar de woifies liete d'r oigen niet uit 't veld slaan.
Ze voerde een mooie akt op. De nuwkommer had wel efkes moeite met de microfoôn. Heur houfd draaide maar heur hand niet.
Meskien as DINH-groep geld over het, kenne ze een keer van die houfd microfoôntjes koupe. Das puur makkelijker en den benne alle samensprake ok beterder te verstaan. Want nôh ja koik, dialect is al niet zô makkelijk verstaanbaar en as je 't den ok nag niet goed hore kenne is 't hillegaar een klus.
As ze 't in de zaal niet hore konne riep de hêle zaal oftig: ‘Luier!’
Voor moin wazze de liedjes 't hougtepunt.
Wai moste as leste. Ik zat wat in de poepse karn. 't Was allegaar wat aars weist as zoas wai dat doene. De man die oôs ankondigde zoi nag: ‘Niet langer as een kwartier.’ Nôh deer hielde wai oôs wel an. Toid opnomen met de aaiere wekker.
We dede om en om. Anja en Ellie begonne met een liedje. Ik docht, ik doen maar korte roimpies, dat hadde ze die middeg nag niet had en 't pregram was al wat uitloupen. We hadde best wel succes.
Later in de zaal zoide de mense: ‘Wat konne we julle goed verstaan.’
Alle deêlnemers krege an 't end een mooie ruiker bloeme, voor moin gien verrassing want die had ik samen met Anja nei in binnen sjouwd.
De jonge man van 't woordeboek liep nei ofloup met de lege bloemedoôs met oôs mee nei Anja's auto.
Nag efkes neiprate over 't dialect en over de mooie middeg.

Ans Klomp-Wetsteen

Effies ruim 1230 mense hewwe, in Abbekerk bar genôten van 't meziekspel: 't Ken vrieze…

D'r benne voif voostellinge weest op 3, 4, 9, 10 en 11 maart.
Dut voifde stuk van Ina Broekhuizen-Slot ging over de bedat 100 jarige Oisvereniging ‘De Eendracht’. 't Verhaal was heêl herkenbaar voor iederien die in een durp in Westfriesland weunt. Zo'n oisvereniging die verlegen roik is met de club, roik met de baan en roik met de gnappe ketine.
Maar ken d'r nou wel of gien feissie geven worre? Hoe is 't oigelijk steld met de roikdom van de club, zit die roikdom in de kas of in de mense??

In 't alle kere massaal meezongen refroin van 't slotlied, dat net as alle meziek componeerd was deur Wil Luiken, zit die bòskip verwerkt:

Roik, roik, we benne allegaar roik,
roik, roik, as je maar heêl goed koik
nei alles wat je hewwe, en nei alles wat je ken
nei 't leven, nei de mense
den zien je pas hoe roik je ben!
Roik, roik, we benne allegaar roik
we benne roik as je maar heêl goed koik.

Jaap Meester, voorzitter Creatief Westfries
Nibbixwoud

Op woenesdeg de 6e juni hewwe de skroivers van Creatief Westfries weer 'n genoeglijk eivendje had in ‘De Vriendschap’ in Wadway. Van weg en weer kwamme de mense opperdan om ouwe bekende te zien en te spreken, of om kennis te maken met de nuwe skroivers. De leste jare komme d'r geregeld nuwe mense bai die in 't klassie van Ina Broekhuizen-Slot hullie ‘oploiding’ ofrond hewwe.

Oôze voorzitter Jaap Meester dee 'n openingswoord weerin ie ok effies stilstond bai 't verlies van twei skroiflede van 't eerste uur, Trijnie Vingerhoed-Mastenbroek en Cor Meurs.
Jaap brocht nag effies in herinnering wat of 'r in ien jaar allegaar beurd was, met as hougtepunt voif opvoerings van 't meziekspel ‘'t Ken vrieze…’.
Wie 't niet zien heb, die heb wat mist.
Vedders draaide 't klassie van Ina as vanouds en is dut jaar 't praatgroepie ‘Effies klesse’ van start gaan. Bai 'n koppie en 'n koekie wordt 'r, onder loiding van mense van ‘Creatief’ alle weke 'n paar uurtjes lekker Westfries praat.

Ien van de tekeninge in de ‘Liedjesdoôs’.

Bai binnenkomst speulde Theo Spigt op z'n trekzak en samen met z'n vrouw Els zong ie later mooie westfriese liedjes o.a van Nel van Laren-Zwuup. Maar wat ok merakels goinig was, ze hadde 'n soortement van draaidoôs mee, weer 'n rol in zat met 32 humoristische tekenings met deeronder de beginregels van 'n lied. De bedoeling was vezelf dat de mense meezinge ginge en dat beurde ok. Maar 't verhaal achter deuze doôs was ok ampart. Hai was maakt, in opdracht van 'n oom van Els (Siemen Dol), deur niemand minder as Jan Pannekeet.

Deuze naam sloôt mooi an bai 'n belangroik onderdeêl van deuze eivend, de uitroiking van de Jan Pannekeetprois. Deuze prois is insteld nei 't overloiden van Jan Pannekeet in 2002.
Hai wordt toekend an mense die 'n barre zoôt dein hewwe en nag doene om oôs mooie dialect levend te houwen. Dut jaar werd ie voor de voifde keer uitroikt.

Carry Pannekeet en Peter Ruitenberg en Jaap Meester.

Met 'n ergie had Jaap Meester, Peter Ruitenberg nei Wadway lokt. Peter zou de mense deer vertelle over zoin werk en vooral over de Westfriese spreukekalender die ie al 30 jaar maakt.

Dat vertellen ging Peter best of, maar hai werd al gauw deur Jaap onderbroken. Jaap begon op te noemen wat Peter in de 40 jaar dat ie met 't Westfries bezig is allegaar nag meer dein heb.
Dat is teveul op op te noemen en deervedaan reden genog om de Jan Pannekeetprois, 'n oorkonde en een geldbedrag, an 'm toe te kennen. Carry Pannekeet, de dochter van Jan, roikte de prois uit. Ze haalde herinnerings op an heur vader en an de contacte die ie had had met Peter. Peter was 'r helegaar effies beduusd van maar ok barre bloid en vereerd vezelf.

De oorkonde behorende bij de Pannekeetprois.

We konne nei de uitroiking van de prois weer geniete van Theo en Els Spigt, en vedder zoas de Westfrieze zegge ‘Mooi zitte, dom koike en overal van ophore.’
'n Bloie voorzitter sloôt de eivend of en wenste iederien 'n mooie zeumer, en tussendeur ok mooie middegge in Schagen weer verskaaiene groepe in juli en augustus optrede zalle.

Dilly Koetsier-Speets

Op 18 juli is Cor Oudendijk, na een kort ziekbed, overleden.
Op 24 juli hebben velen hem, tijdens een indrukwekkende plechtigheid in Schagen een laatste groet gebracht.
Namens de redactie van Skroivendevort en namens skroifgroep Langedijk-2 heeft IJs Broers tijdens die plechtigheid onderstaande tekst voorgelezen:

Lieve Janny, Patrick en Robin, schoondochters, familie en vrienden van Cor,

Zomaar opeens... Of liever in de taal waar Cor zo van hield: zommar inienen.
Zommar inienen kwam 'r met de Pinkster bai ons 'n mailtje binnen. Van Cor:
‘Slecht nuws, DE ziekte heb moin te pakken; ik zel niet beter worre.’
Een onverwachse klap in je gezicht ken niet harder ankomme.

Zommar inienen moste we leve met de gedachte: demie is Cor d’r niet meer. We konne oôs dat niet voorstelle.
Cor, die van 't begin of an, in 1988, in de redactie zeten heb van 't West-Friese kwartaalblad Skroivendevort.
Cor, die bai alle vergarings van die redactie verlegen duidelijk anwezig was.
En Cor, die bai de duizende lezers van 't blad alle kere een gloimpie op de toet toverde, al laze ze zoin stukkies.

Zommar inienen moete we Cor misse op de eivende van skroifgroep Langedoik-2. Hai maakte met zoin anpak die eivende alle kere zô gezellig. Hai gaf eerlijke kritiek op de stukkies die voorlezen werde. Eerlijke kritiek, maar altoid op zô'n vriendelijke menier.
Weer of ie ze vedaan haalde, wete we niet, maar Cor kwam op die eivende ok altoid, zommar inienen, met prachtige gezegdes opperdan. 't Beurde welders, dat ientje van de groep gien stukkie skreven had voor die eivend. Die zee den een beetje skimmelig: ‘Ik heb niks!’ ‘Nôh,’ zee Cor den lachend, ‘den hei je nag minder as onze kat, want die heb nag 'n steert.’ En met 'n gloim begon den de volgende voor te lezen.

Zommar inienen is dat allegaar oflopen. We gane Cor verskrikkelijk misse: z'n eerlekhoid, z'n bloihoid, z'n kammeraadskap, z'n spreuke, z'n energie, z'n vriendelekhoid en z'n mooie stukkies.

Janny en femilie, de lede van de skroifgroep van Cor en de lede van de redactie condolere jullie met 't heengaan van Cor. Mogen jullie bij elkaar kracht en troost vinden om dit heengaan te verwerken.
Weet, dat Cor bij ons een onuitwisbare indruk achterlaat. Hij heeft ons, door gewoon Cor te wezen, voor altijd geïnspireerd en hij heeft ons veel geleerd.
Ook de prachtige spreuk op de rouwkaart bevat voor ons allen 'n les: Al denk je dat je 't hewwe, hei je 't net had.
Carpe diem, pluk de dag, geniet van 't moment. We zullen proberen dat te doen.

An 't end van 'n skroifeivend of 'n redactie-vergaring zee Cor welders: Best gaan, joôs, niet vochten.
Dat kenne we vedaag niet zegge. 't Is hêlegaar niet gaan, zôas we wouwe. En Cor had best vechte wullen. Maar die geniepige vaiand was al begonnen met vechten, voordat Cor wist dat 'r vaiand was. Wat oneerlijk.

Lieve Janny, familie en vrienden, we zullen de unieke stem van Cor niet meer horen. Dat is heel erg. Vooral ook, omdat dit droevige alles zomaar opeens gebeurde.
Zommar inienen.

Er wordt weleens gezegd ‘Westfrieze zinge zô:Noh moid, ja denk????’
Dat muzikale deel van ons Westfries willen we graag eens laten horen.
Daarom organiseert Creatief Westfries een ‘Liedjesfeist’
‘Dut feist wordt houwen’ op zondagmiddag 21 oktober om 14.00 uur in de Brink in Obdam.

Er zal worden opgetreden door verschillende zangers en zangeressen.
Wat ze gemeen hebben is dat alles wat zij brengen, eigen werk is.
Bert van Baar, Joost Botman, Wil Luiken, Gerda Govers, De Deurloupers, Joop Schouten, zangers en zangeressen uit het muziekspel ‘'t Ken vrieze’ en leden van onze schrijfgroepen zullen laten zien dat je in 't Westfries ‘ok merakels zinge kenne.’
Voor € 8,- kunt u erbij zijn. Wacht niet te lang want vol is vol.
Kaarten kunt u bestellen door het geld voor het gewenste aantal kaarten, over te maken op ING Rek nr. 62 59 841 t.n.v. Skroivendevort te Blokker onder vermelding van ‘Liedjesfeist’.

Zundegmiddeg 21 oktober zat de zaal van ‘De Brink’ in Obdam vol met mense die oôs Westfries een warm hart toedreige. Ze ware afkommen op ‘'t Liedjesfeist’, organiseerd deur de Stichting Creatief Westfries. D'r wordt de leste toid al meer zongen in oôs dialect en dat stukkie creatief gebruik van 't Westfries werd hier over 't voetlicht brocht.

Zangers en zangeresse uit de meziekspelle, lede van de skroiversgroepe, Joost Botman, Bert van Baar en De Deurloupers, brochte een verskaaienhoid an meziek nei voren.

Joop Schouten praatte de boel an mekaar en Wil Luiken, Anja Zander en Petra Oudt zurgde voor de begeloiding van de zangers en zangeresse.

De zaal genoôt en d'r werd al vroegen of 'r vaker zô'n middeg komme zel.

Voor oôs, de bestuurlede van Creatief Westfries, was dut ok effies uitperbere, maar we koike allegaar met een goed gevoel terug op deuze middeg.

Dat wie weet!

De zaal geniet andachtig.

De Deurloupers.

An 't end van de middeg zinge alle artieste, met een ruiker in de hand, 'Dut is 't land'.