Bibliotheek
Eerder verschenen in West-Frieslands Oud & Nieuw, 54e bundel,
pagina 40, 55, 117, 128, 153 en 156.
Uitgave: Historisch Genootschap "Oud West-Friesland", 1987.
Auteur: Peter Ruitenberg.
Geertje en Ko zouwe 'n daggie te bedevaarten nei Kevelaer in Duitsland. Ze konne hulle oigen bai ientje in 't durp opgeve en die zou de busrois voor mekaar make. 't Kostte 'n tientje de man (jare zestig) en deer werd je voor haald en brocht. Nou hadde Geertje en Ko 'n protestant buurvrouwtje weer ze merakels best mee worre konne. En omdat Geertje de vorige jare al heêl wat over de bedevaartroize verteld had, wou buurvrouw Lien zomaar welders mee om te koiken hoe of dat oigelek allegaar ging. Dat zodoende stinge ze soches vroeg met z'n drieën bai 't poortje op de bus te wachten. D'r was 'n kloosterzuster mee die de loiding had en toe ze onder Amsterdam zatte kwamme al heêl gauw de rozekranse opperdan. 'Het eerste tientje is voor de zieken, ernstig en langdurig zieken,' zee ze, 'en 't tweede tientje is voor de gehandicapten.' Toe buurvrouw Lien dat hoorde stootte ze Geert je an en vroeg: 'Alwéér 'n tientje?! Ze hadde toch zoid dat 't maar íen tientje kostte...'
Peter Ruitenberg
Tinus Koizer hewwe jolle wel niet kend, denk? Hai kon 't altoid gruwelek sterk vertelle, vooral as ie weer d'rs mooi anzat. Járe het ie bouwer weest en iemeslesten had ie 't over de drouge zeumers van vroeger. Op zoin menier wist ie toe percies uit te duijen hoen vreiselek drouge toid of ie zeumers welders meemaakt had. "t Was 'r 's 'n keer zo gort- en gortdroug,' beweerde Tinus, 'máánde had 't niet regend. Op slot zatte we te skoften in de skeure...'
Peter Ruitenberg
Nei de oorlog haalde de Andoiker Siem Aker z'n leste spaarcentjes van de bank, pakte z'n koffers en
vertrok met 't skip nei Nuw-Zeeland om deer 'n aar leven te beginnen. Op 't durp weze de mense nei
heulie voorhoufd, want wat most 'r deer in gosnaam van zo'n druul worre?
Maar ze hadde 't lullek mis, want Siem haalde wonderwel in Nuw-Zeeland de kop deur 't hulster en bouwde
'n grôte zaak op.
Zo'n beetje om de tien jaar kwam ie over om met z'n femilie en ouwe kennisse wat bai te praten. 't Ging
'm deer bepaald guweldig voor de wind, want de derde keer dat de emigreerde hier was zatte d'r gien
tien jaar meer tussen z'n vorige vekansierois, maar zes. En nei krap twei jaar kwam Siem
alwéér voor de vierde keer over. 'n Ouwe skoolkameraad van 'm was net vóór
bezig z'n bleikveld te maaien toe ie Siem in 't snotje kreeg. Hai had de fietsende vekansieganger
oigelek te laat in de smieze, maar toch kon ie 'm nag net wat toeskreêuwe: 'Hé
joôn..., bè-je soms wat vergeten...?'
Peter Ruitenberg
Pietje van tien vond 't maar 'n gekke bedoening datte pestoors niet trouwe magge. Deer stelde hai
alderhande vrage over.
Toe ome Cor weeksteran op 'n zundegmiddeg om 'n koppie kwam en d'r over van alles en nag wat klessebest
werd, zat Pietje met vuurrooie oortjes te luisteren. Want al 'n paar keer was 't woord 'pestoorsmoid'
vallen.
Neidat de koffiedrinker uitverdan gaan was werd 't kloine baasie pas goed nuwskierig. 'Hé mam,
wat gek; ome Cor had 't vemiddeg toch over 'n pestoorsmoid... Dat as ik 't nou goed begroip den is 't
zo datte pestoors d'r niet mee trouwe maar wel mee skarrele magge...'
Peter Ruitenberg
Niek en Alie moste de kamer behange en dat vonde ze maar puur zo'n teugenopzienderswerk. Soches was
't vroegopperstoid, want de meubels moste d'r uitsjouwd worre en alles most van de wand of.
Om acht uur sting de plaktafel in de middend van de kamer, de rolle behang lagge om 't groipen en Alie
had 'n grote emmer plaksel klaarmaakt. 't Rotsjouwtje most in ien dag beure, dat ze moste puur
anpôte.
Alie zou smere en Niek plakte de bane an de wand. Maar 't daaide zômaar bar teugen. Vooral de
rame en hoeke was 'n vreiseleke prusserai. Deer kwam nag bai: Alie leverde al meer kommentaar! Teugen
de middeg viele d'r hillegaar lulleke woorde en Niek docht: as dat zo deurgaat, daait 't nag op 'n
echtskaiïng uit. Alie's fieselemie ging al meer nei sturm staan, dat op slot was Niek 'r dik mee
an en hai zee: 'jij kenne ok niks, enkeld plakke an de goeie kant!'
Peter Ruitenberg
Toedat Dorus Laan in de vut gaan was, zat ie z'n oigen thuis alle dage rot te verveuien. Nou het 'r
in Dorus toch al nooit veul gang zeten, maar toe ie gien meer de wekker hoefde te zetten, leek ie
hillegaar wel gien meer vooruit te branden. De hêle dag zat de luiwammes op z'n platte cent in
z'n hoekie te niksen. Nerges had ie zinnighoid an. Op slot zee z'n vrouw 'r wat van. 'Goed, ik gaan wel
'n endje fietse,' bromde Dorus en hai kwam traag overend.
'Ha!' spotte z'n vrouw, 'man leit me niet lache; as jij fietse kruipe de slakke bai je bande op!'
Peter Ruitenberg
Andere artikelen op deze website:
Hé, is dat Westfries?
573. M'n ouwe bromfiets moet opgeruimd worden. Elke dag zit ik er aan te madderen of: medderen (knoeien, klungelen, inspannend werken).Dat gemadder moet nu 'ns uit zijn (dat moeilijke werk).
Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.
© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring
West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.