Bibliotheek » West-Friesland toen en nu » Deel 14. Van vaarpolder naar rijpolder » pagina 4-7
Een in baksteen gestileerde tuinder siert de zijgevel van een van de seniorenwoningen aan het Veilinghof in het centrum van Obdam. Vanaf de Handelskade ziet men hem, kloetend in zijn schuitje, de herinnering levend houden aan de verdwenen wereld van de kleine tuinders.
Aangelokt door de vruchtbare zavelgrond kwamen rond het begin van de 20ste eeuw tuinders uit het Geestmerambacht en de Streek naar Obdam om daar hun aardappelen en groenten
te telen. Het was een dorp met vooral veehoudersbedrijven, maar groeide toen uit tot een plaats, waar de meeste bewoners afhankelijk waren van de tuinbouw.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw ontstond een moderne rijpolder door de herverkaveling van de oude vaarpolder. Sanering trof kleine, niet levensvatbare tuindersbedrijven en de overblijvende bedrijven werden grootschaliger. Om daarna binnen een paar decennia ook bijna allemaal te verdwijnen.
Het Veilinghof in Obdam. Gelegen vlakbij de voorzieningen die dit dorp nog kan bieden. Het is een rustig en aantrekkelijk pleintje om aan te wonen. De seniorenwoningen zijn halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw gebouwd.
Vroeger echter was het er vaak heel wat minder rustig. Hier lag het voorterrein van de naastgelegen doorvaarveiling met alle bedrijvigheid die de tuinders, handelaren en vrachtrijders met zich meebrachten. Het is eigenlijk niet meer voor te stellen, maar veertig jaar lang hebben de Obdammer tuinders hier hun producten met schuitjes aangevoerd en geveild.
De houten doorvaarveiling werd gebouwd in 1929 ter
vervanging van een kleinere voorganger aan de andere kant
van de Dorpsstraat. In de loop der jaren volgde uitbreiding van
het veilingcomplex met fustloodsen, koelcellen, een
neerzetveiling en een witloftrekkerij.
In 1968 ging de Obdammer veilingvereniging een fusie aan
met het naburige Avenhorn & Omstreken om twaalf jaar later
tezamen op te gaan in een nog groter veilingverband, de
groente- en fruitveiling West-Friesland Oost. Maar ook deze
WFO is alweer verleden tijd.
Van het veilingcomplex in Obdam is weinig of niets meer terug
te vinden. De houten doorvaarveiling en de koelcellen zijn
gesloopt; een aannemer heeft daar zijn bedrijf gevestigd. Eén
van de fustloodsen is opgenomen in een supermarkt, alle
andere gebouwen zijn verdwenen.
Slechts het huis van de veilingmeester, een tegeltableau uit
1929 en een oude luidbel zijn bewaard gebleven. Deze laatste
twee voorwerpen worden tegenwoordig beheerd door de
Stichting Oud Obdam-Hensbroek. Tevens bewaart deze
stichting een prachtig glas-in-loodraam met een afbeelding
van het oude veilinggebouw.
Klik hier voor meer Westfriese woorden en uitdrukkingen.