Archivering » De Speelwagen » 1950 » No. 1 » pagina 24-25

Vrees werd vreugde

Eerder verschenen in 'De Speelwagen', 5e jaargang, 1950, No. 1, pagina 24-25.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: J. W. Over de Linden.

Het onderstaande heeft niets met Oud West-Friesland doch alles met het hedendaagse te maken. Als hoedanig het dan ook in de belangstelling van alle rechtgeaarde Westfriezen zal staan of hebben gestaan.

Veel minnaars van het Westfriese landschap n.l. zal destijds de schrik om het hart zijn geslagen, toen de plannen tot aanleg van een snelweg Amsterdam-Wieringermeer van rijkswege werden bekend gemaakt.

En daar bestond voor die schrik naar het scheen alle reden.

Immers, waar een dergelijk project zich als een gigantische reuzenslang door het landschap een weg baant, met alle landverkavelingen, snijdingen en dichten van vaarten, maken van bruggen en viaducten, kortom met alle bij het uitvoeren ener zo grootse conceptie als de aanleg van Rijksweg no. 7 komende details, dan kan het niet uitblijven of het landschap ter plaatse en soms ver in de omgeving daarvan, zal worden gestoord.

Waar echter het snelverkeer tot steeds dringender ontlasting van de te smalle polderwegen dwong, moest men zich, zij het soms met bloedend hart, bij deze dingen neerleggen en kon men alleen nog de hoop koesteren, dat na gereedkomen niet al te wanstaltig in onze Westfriese landouwen zou zijn rondgehakt.

Nu is deze snelweg, waarmede een begin werd gemaakt in de aan de oorlog voorafgaande jaren, voor wat het gedeelte door Westfriesland betreft, d.i. van tussen de Hulk te Berkhout tot aan de voormalige Zeedijk te Abbekerk-Lambertschaag, voor het verkeer gereed en sinds Augustus 1949 in gebruik genomen.

En wat zijn nu de indrukken van de gebruiker en beschouwer van deze weg voor wat in dit verband het natuur- en landschapschoon betreft? Die getuigen van grote vreugde en dankbaarheid voor wat hier is gewrocht.

Vreugde en blijdschap om de prachtige beplanting en bebossing welke vaksgewijze en in zeer grote verscheidenheid en soort is aangelegd. Dankbaarheid jegens de Technische- en Rijksbebossingsdiensten, die in waarlijk innige samenwerking tot dit prachtig geheel zijn gekomen.

Waar men langs deze heirbaan ook gaat, hetzij per auto, hetzij per rijwiel langs de mooie fietspaden, steeds treft ons de meesterhand, die hier op een zo gelukkige wijze in het subtiele Westfriese landschapschoon heeft ingegrepen.

Het hier en daar vrij zware dijklichaam is door een bekwame beplanting langs de bermen en taluds met opgaand hakhout en struweel geheel bij het open landschap aangepast.

De zware betonnen wegkruisingviaducten, deze monumenten van moderne wegenbouwkunde, zijn daar ogenschijnlijk op een speelse wijze neergezet, mede alweer door de buitengewoon mooie beplanting en bebossing van het gekruiste weggedeelte.

Het viaduct aan het Oosteinde van Berkhout spant daarin zeker de kroon. Ik zou door kunnen gaan met u de vele nieuwe schoonheden langs deze prachtige weg op te sommen, maar ik weet beter en nood u uit om per rijwiel langs de mooie fiets- en parallelwegen te gaan en in u op te nemen al het nieuwe en zo spoedig tot een schoon geheel gekomene, waarvan ik u in het bijzonder wil noemen het gedeelte Bobeldijk – kruising viaduct Oosteinde te Wognum, waar uw weg voert door de ter weerszijden liggende boomgaarden.

Zoals in de aanhef reeds werd opgemerkt, dit alles heeft niets met Oud West-Friesland maar wel met deze jagende tijd van node. Het laatste adjectief overwegend kan men spreken van een ogenschijnlijke tegenstrijdigheid – een snelweg als rustpunt.