Bibliotheek » Boeken » Hé, is dat Westfries? (deel I) » Pagina 84-86

In Warmerhuizen

Iemeslesten bin 'k weest, weer 'k nag nooit weest was: in Warmerhuizen. Ik rai 'r zo in, maar 'k was 'r vanzelf niet bekend en deerom vroeg 'k an zo'n joon langs de weg, hoe 'k raie most. Hai zoi: „Je moete hier rechtuit gaan, din vlieg je zo de vuik in.” Ik zeg: „Lillike deurrouker, as je niet aars wete, din vraag 'k 't wel an 'n aar.” Ik reed dom en verachtig, 't streitje deer 'k in kwam, hiette 'De Fuik'. Hai had 't toch good zoid. Toe begrootte 't m'n, dat 'k dat jochie 'n beetje ofsnauwd had.
Deer kwam 'n bejaarde kirrel ansaggelen. Ik stak m'n poip omhoug en ik zoi: „Weet jij m'n te zeggen, weer Niek Mosch weunt?” „O juist,” zoid-ie, „moet jij bai Tares weze?” Ik zeg: „N i, bai Niek Mosch.” Hij lachte. „Da's dezelfde,” zoid-le. Ja, hoe kon ik dat nou weze!
Ik vroeg: „Meneer, hoe moet 'k din raie?” Hai lachte weer en bai zoi: „Glen lullefekatie van 'meheer', je noeme m'n maar Jo, want ik bin Jo de Groot en glen rains aars. Ik hew hier altoid wound, maar nou bin 'k de meiste told in Alkmaar, maar ik kom hier toch nag veul, hoor.” Ik vroeg an die ouwe Warmerhuizer rot, of 'r nag bezondere dingo van 't duirp te vertellen wazze. Nou, toe kwam-ie los. Hai zoi: „Je hewwe hier de zeidteelt van Biemsterboer. Die is begonnen in kriel te handelen en It ventje. Hai raaidt 'n verlegen mooie rooie Porsche reeswagen; hai gonst 'r over. Ze zegge dat-ie skatroik is.
Din komt hiervandaan prefesser Kwant, die nou erges in Utrecht huist; hai is Augustoiner pater. Hai heb in Rome ook studeerd en hai is bar geleerd. Hai heb zoveel leerd, dat-ie nou 'n stuk-ofwat kere Dr. voor z'n naam zette mag, maar hai doet't maar ien keer, hoor, want 't is hillegaar gien opskepper. De Warmerhuizers binne erg kuin op 'm. Hai heb veul lezen over Karl Marx.”
Ik vroeg of die ook van Warmerhuizers kwam. „Wel nei, man,” zoi Jo, „dat was 'n Duiser en die skreef over socialisme en zo. Ik hoor wel, dat je niet veul leze en nei de radio luistere. Hier bai meister Poland wete ze zuk al in de voifde of zesde klas.”
Ik werd 'n beetje kriegel en ik zeg: „Dat kin ik toch niet helpe, dat 'k zo'n vreemde Duiser niet kin.” „Niet meer over prate,” zoid-ie, „hou je van 'n hassebassie?” Ik zeg: „Nou, deer kwat 'k niet in, dat zal 'k je wel vertelle!”
Hai zoi: „Din moet jij 'rs meegaan nei dat café op nummer 153, din kroig je van momn 'n happie en din zal 'k jou nag 'rs wat leuks vertelle van vroeger.” We stakke op, we namme d'r ien en hai begon:
„Vroeger, zo'n veertig jaar leden, deed 't bestuur van de Banne Warmerhuizers de rietskouw over de 1333 bunder land mit zes of zeuven skuite. Ze hadde din 'n vies sterke drank in elke skuit mee en as de landoigenaars op hulle land an 't werk ware, din hrege ze van de skouwers 'n borreltje. Je begroipe wel, dat ze die dag allegaar op 'r land ware. En as de vlesse niet leeg raakte, dan was 't lessie voor de skuiteman, die ze rondvaren had. Maar toe m'n broer Jan, die gien liefhebber van sterke drank was, voorzitter van de Banne Warmerhuizen werd, heb-ie dat ouwe gebruik ofskaft. Oigelijk wel jammer.”
lk vond 't 'n mooi vertelseltje. We sloege d'r nag ien achterover, hai betaalde - ik mocht m'n knip dichthouwe - en we gonge weg. Ik vroeg of ze deer goed feiste konne. Hai zoi: „Din moet je ankoomde jaar hier 's komme, din jubeleert de voiling. Reken 'r op, dat de koolbouwers din de bloempies buiten zette zalle, as teminsten de kool weer zo duur is as nou.”
Toe zoid-ie: „As je over Alkmaar nei huis gave, kin 'k din mit je meeraie?” lk zeg: „Vanzelf, stag maar in.”
We rede over Dirkshorn en deer stond op 'n gebouw 'K.I.'. Ik zeg teugen 'm: „Ze hewwe m'n wois maakt, dat hier de 'Katholieke Illustratie' drukt wordt, is dat zo?” „Nou moet je toch hore,” zoid-ie, „welnei kirrel, dut is heel was aars.” Ik zeg: „'t Was maar 'n vraag.”
In Oudduirp wou-ie 'r uit bai z'n zwager en z'n snaartje. Da's heurd. Ik bedankte 'm en 'k zoi, dat 'k graag nag 'rs mit 'm lollepotten wou. „Dat kin,” zoid-ie, „ik kom wel weer d'rs bai m'n dochter Breggie, en din kom je maar dr's.”
Ik vond 't 'n foine vent.
Toe 'k thuiskwam zoide 'k teugen m'n vrouw: „Ik bin uitreden om nei Niek Mosch te gaan, maar 'k bin d'r hillegaar niet weest.”
„Zuk he jij wel meer,” zoi ze.

Weblog Uit en Thuis
22-10-2014: Goed begin van het nieuwe seizoen

Stukkies uit Skroivendevort
2022 (nummer 1)

Weblog Binnendijks
4-9-2013: 't Is ienmaal wel

Bibliografie van
West-Friesland
2000