Westfries Genootschap Bibliotheek Bouwhistorie Creatief Westfries Geschiedschrijving Kap en Dek Landelijk Schoon Monumentale Kerken

Projector Reiscommissie Textieloverleg Vrienden Westfries Museum Westfriese Families Westfriese Molens

▲

Bibliotheek » Boeken » Hé, is dat Westfries? (deel I) » Pagina 78-79

Nei de Noord

't Was 'n mooie dag weer. Ik zoide teugen Dirk Waiboer: „Leite we dr's 'n ritje make nei de noord, jij kinne deer 'n houp minse onder Skagen.” Dirk is 'n echte kirrel, ei, ik kin 't goed mit 'm hewwe. En ja boor, hai mocht van Nel, z'n vrouw, en we stiefelde op Skagen an. Oos vrouwe hadde oos ieder 'n buultje mit stikke meegeven, maar we hadde de knip vanzelf ook mee.
We ginge over de Wup, de Leige Hoek deur. Zo'n Piet Laan en Agie hewwe deer 'n hele bedoening, 'n flinke plaas. 't Is vast goed land ook, want z'n koeie hadde beste jare. Piet liep net in 't land. We zwaaide en hai gaf 'n skreeuw. We konne 'm goed bore, want hai heb 'n zwere strot!
Bai de molen an de Langerois draaide we 'n sigeretje en toe ginge we de grote nuwe weg op. We hadde al 'n heel end reden en gezellig mit mekaar klest, toe stand d'r op 'n bordje ''t Veld'.
Dirk zoi: „Nou moste we nag effen deurraie en din steke we op bai Tante Nel in Zoidewind.” Ik zoi: „Wie is Tante Nel?” „Nou,” zoi Dirk, „de hele Kop van Noord-Holland kin Tante Nel, de weduwe van Gert Ligthart. Deer gaan we heen.”
't Zag 'r netjes uit in d'r café. Op zo'n snort opkamer deer zatte 'n stile of wat kirrels te praten en te lachen en vanzelf ook te borrelen.
„Skik maar bai, boor, manne,” zoi Tante Nel, „alleman heb hier evenveul recht.” 't Was 'r merakel gezellig. Dirk en ik zatte ook peut-an in 'n grote leuningstoel.
Tante Nel heb voor ieder 'n goed woord. Ze is in alle hame pas. Deer zat ien man bai die had al 'n kloin sneetje in 't oor en die gooide bai ongeluk 'n kom-en-bakkie van tafel op de grond. 't Was an barrele. Ik keek 'rs nei Tante Nel, maar die verhaalde d'r gien oor om. Ik docht bai m'n zelf: je wete, hoe je mit je volk omgaan moete, je kin 't heit douve, moid.
An 't skot honge spreuke die persies paste voor 'n cafée:

„Morgen ga ik sparen.”
en „Om de poen is 't te doen.”

Later kwamme d'r nag 'n hele troep bolleminse, die de bloemetrekkerai van Van der Hack in 't Veld bezocht hadde. Tante Nel ging 'r gezellig bai zitte te lollepotten. En niks overdreven nuwbakken, boor. O nei, alles gewoon en pittig. Iederien kin je d'r heensture.
Ze weunt op Zoidewind, maar 't gaat 'r voor de wind, dink 'k. Ze kin alle minse en alle minse kinne Tante Nel!
We hewwe d'r, zonder dat we d'r erg in hadde, 'n heel toid zeten. Op slot betaalde we en dat we in buiten kwamme zoi Dirk: „M'n joon, we moete nodig nei huis, want ik moet melkerstoid thuis weze.”
We hadde oos toid verklest bai Tante Nel. Al kom je deer, din bin je niet zomaar weg. Dirk had oigelijk nag graag offen nei Blauwboer in de Wieringerwaard wild, maar deer kon niks meer van komme. Dat zou veuls te laat women hewwe. We gonge maar op huis an. Om half voif liep Dirk weer in z'n kielegoed achter 't melkkrossie

 

---

© 1924-2023 Westfries Genootschap - Contact - Sitemap - Privacyverklaring

West-Friesland, een streek met karakter binnen de Omringdijk.